Yıllar sonra bugün ilk defa haberini aldım sevgili! Hani giderken içimde ateşler yakmıştın ya Ben o yangını gözyaşlarımla bile söndürememiştim Duydum ki; O ateşlerde yanar olmuşsun Kelimeler boğazına düğümlenmiş anlatırken Çok pişman olmuşsun Adım dilinden düşmez olmuş İçtiğin kadehler bile unutturamamış Kapında döktüğüm gözyaşlarını Dostlarından duydum, Keşke bırakmasaydım,terk etmeseydim derken Gözlerin doluyormuş... Bunu duymayı istemezdim elbette Çünkü sana açılacak kapım yok artık! Ama senin beni unutmadığını bilmek Belki ölmeden duyacağım en güzel haberdi Yalnız yar’dan gelen bu haber Yaralarımı epey kanattı Ben seni karanlık dünyama ışık yapmıştım Sen o ışığı da alıp gitmiştin Şİmdi senin dünyanı kim aydınlatacak? sorarım Anladım ki bana ecel olan ayrılık Seni de kefen olup sarmış Ben bir kere,sen bin kere ölmüşsün... Sen cezanı çoktan bulmuşsun Benim sana tek lafım; Hadi sevgili şimdi sen beni unut! Unutabilirsen...