Kimliği yoktur aşkın. Bir normu, bir normali yoktur. Bir terazisi, bir adaleti hiç yoktur. Herkesin söylediğine, herkesin inandığına inanmaz. Bir fiziği, bir matematiği, bir sosyolojisi, bir toplumu yoktur aşkın. Öyle hiç belli olmayan bir yerde, canının çektiği şekilde ortaya çıkar aşk. Kah bir tanrı ve bir insan arasında, kah bir erkekle bir kadın arasında, kah iki erkek, kah iki kadın. Kayalarda, uçurumlarda, umulmadık her yerde yeşeriverir aşk. Ne normu vardır, ne kuralı. Kimliksiz aşk. *-*-*-*-*-*-*--*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- Sevişmek, sevmek fiilinin işteşi canlandırır aşkı. Sevişmeyi sever aşk. Öpüşmeyi sever. Ten sıcaklığını sever. Dudakları sever, gözleri sever aşk. Dokunmayı sever. Dokunulmayı. Hissetmeyi sever aşk. Elleri, parmakları, kolları. Sımsıkı olmayı sever. Yanı başında olmayı, görmeyi, duymayı sever aşk. En çok da koklamayı sever aşk. Havasıdır, suyudur aşkın tenler. Aşık olunanın tenini koklayıp içine çekmeyi, keşçesine. aşk bir bağımlılıktır işte ask budur. Bir bağımlılıktır aşk. Seni asil insanların basit sevgileriyle değil, basit insanların asil sevgileriyle sevdim. Bu güzel aşkımıza nokta koyma, sana kucak dolusu virgül getirdim.