Daha az seviyorum seni. Giderek daha az. Unutur gibi seviyorum azala azala. Aramızda ki uzaklığın karanlığında. Geceler kısalıp, gündüzler uzuyor öyle olunca. Daha az seviyorum seni..! Kendini iyileştiren bir yara gibi. Daha az ve zamanla. Sen geceyi tutuyorsun ben nöbetini. Uzak dağ kışlalarında. Usul usul sis iniyor. Kopmuş yollara. Işığı hafif uykusu ağır koğuşlarda. Üzerini örtüyorum senin. Bir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımda. Yıldızları daha büyüktür bazı gecelerin. Nöbet kadar yalnızken öğreneceksin bunuda. Artık daha az seviyorum seni..! Unutur gibi, ölür gibi daha az. Yeniden ödetiyorum kendime. Onca aşkın öğretemediğini. Kolay değildi, kaç acı birden imtihan etti beni. Birtek gece vardır insanın hayatında. Buda öyleydi. Ömür boyu sürer nöbeti. İyi ol..! Sağ ol..! Mutlu ol..! Uzak ol..! Ama birdaha görme beni..!!