“ıslak bir gemi boşaltıyor birden bire yükünü gidilmedik bir adanın çığlıklı sahiline karıncalar dolaşıyor bedenimi kışlık erzaklarını taşıyor gibi hiç bitmeyecek bir mevsimin ışık yüzü görmemiş kilerlerine yavaş yavaş çekiliyor sular kumlara karışıyor tüm hücrelerim titreşiyor gökkuşağı tüm renkleriyle gövdemin en ıssız ülkelerinde ölümü bir kez daha yeniyor beynim