Bu gece bir kadeh şarapla akıyorsun içime…Şarabı değil seni yudumluyorum.Bir de şarabı anlatışını hatırlıyorum.Kelimeler döküldükçe ağzından ben şişelerce şarap içmiş gibi sarhoş oluyorum…Konuştukça başka dünyalara götürüyorsun beni…Ve ben bu sarhoşluğun hiç geçmemesini istiyorum. Sen konuştukça geceye mavi bir ışık hakim oluyor. Elimi uzatıp tutuyorum o ışığı,elimde büyüyor,gözlerim kamaşıyor.Yine de alamıyorum gözlerimi senden. Damla damla akıyorsun içime.Dışarıda kutup soğuğu varmış ne gam!Seni düşünmek yeterince ısıtıyor beni.Her kelimen bir alev haline geliyor.Kelimeler çoğaldıkça bir yangına dönüşüyor varlığın.Yüreğimden başlayıp bütün bedenimi sarıyor alevler. Senin sözcüklerin unutturuyor bana günün tüm yorgunluğunu.Sen oluyorsun,başka hiçbir şey umurumda olmuyor.Seni hissetmek,varlığını bilmek yüzümdeki gülümsemeyi bütün eve yayıyor.Duvarlarda kare kare sen görünüyorsun,eşyalar canlanıyor.Beni saran büyü eşyaları da sarıyor.Zaten nereye girsen,nerede olsan etrafındaki canlı cansız her şeyin bu büyüden etkilenmemesi memkün değil